70 περίπου χρόνια μετα τη μαύρη περίοδο της κατοχής η Ελλάδα δυστυχώς βρίσκεται ξανά σήμερα αντιμέτωπη με τη μεγαλύτερη κρίση που γνώρισε ποτέ.
Μιά κρίση που δεν είναι μόνο οικονομική αλλά και κρίση θεσμών και αξιών,γεγονός που κάνει το πρόβλημα ακόμα μεγαλύτερο και εμένα σαν Έλληνα πολίτη να ανησυχώ για το μέλλον και της χώρας και των παιδιών μου, αφού όπως δείχνουν τα πράγματα η κατάσταση πάει από το κακό στο χειρότερο.
Το πολιτικο σύστημα προς το παρόν μοιάζει ανίκανο να βρει λύσεις στα προβλήματα, που το ίδιο δημιούργήσε με τις λανθασμένες πολιτικές του και,κατα την προσωπική μου άποψη, μέσα σε πανικό και χωρίς να έχει κανένα σχέδιο, παίρνει μέτρα που όχι μόνο επιδεινώνουν ακόμη περισσότερο την κατάσταση αλλά και οδηγούν τη χώρα στήν καταστροφή.
Έχω αναρωτηθεί πολλές φορές με ποιά κριτήρια παίρνονται αυτά τα μέτρα,ποιοί τα αποφασίζουν και ποιό είναι το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα,καθώς αποδεικνύεται στην πράξη πως και παράλογα είναι και άδικα αλλά κυρίως αναποτελεσματικά.
Νομίζω πως δεν χρειάζεται να είναι κάποιος ειδικός για να καταλάβει πως ο δρόμος που ακολουθείται είναι λάθος και πως τα μέτρα όπως εφαρμόζονται οδηγούν την Ελλάδα και τους Έλληνες στη φτώχεια και την εξαθλίωση.
Για το πως η Ελλάδα έφτασε εδώ που έφτασε το γνωρίζουμε όλοι. Ότι όμως και να φταίει δεν αμφιβάλει κανείς ότι σήμερα επιβάλλεται να γίνει προσπάθεια, να ληφθούν μέτρα και τέλος πάντων να γίνει κάτι για να σταματήσει ο κατήφορος της χώρας και επιτελους να “ερθει η περιβόητη ανάπτυξη που όλο την περιμένουμε και ποτέ δεν έρχεται. Νομίζω όμως πως μια τέτοια
προοπτική μέσα στο περιβάλλον που διαμορφώνεται και με τον τρόπο που λαμβάνονται τα μέτρα μοιάζει δυστυχώς με ουτωπία.
Για να δικαιολογήσω την αποψη μου αυτή θα αναφερθώ σε μια παράμετρο των μέτρων που, απο προσωπική εμπειρία, θεωρώ πως είναι παράλογη και καταστροφικη γιατι έχει άμεση σχέση με την δήθεν επιδιωκόμενη ανάπτυξη της χώρας.
Κατάγομαι απο ένα μικρό χωριό της Σητείας τον Αγ. Σπυρίδωνα, στο οποίο σήμερα ζούν 15 περίπου κάτοικοι σε πολύ δύσκολες συνθήκες, όλοι άνθρωποι μεγάλης ηλικίας, με σοβαρά προβλήματα υγείας,χωρίς συγκοινωνία,χωρίς γιατρό, και με πρωτόγονες υποδομές πού μόνο Ευρωπαική χώρα δεν θυμίζουν ,τα δε σπίτια στα οποία διαμένουν είναι παλιά και σε κακή κατάσταση και δεν
εξυπηρετούν ούτε καν τις βασικές τους ανάγκες,
Αν κάποιος επισκέπτης κάνει σήμερα μια βόλτα στούς δρόμους του χωριού το μόνο που θα αντικρύσει είναι μισογκρεμισμένα και ερειπωμένα σπίτια, ένα θέαμα αποκαρδιωτικό που το μόνο που προκαλεί είναι θλίψη και απογοήτευση.
Η περίπτωση του χωριού μου βέβαια δεν είναι η μοναδική καθώς είναι γνωστό πως εδώ και πολλά χρόνια η ύπαιθρος έχει εγκαταληφθεί εντελώς και έχουν ερημώσει κυρίως τα μικρά χωριά σε όλη την Ελλάδα.
Η πολιτεία όμως δεν νοιάστηκε ποτέ γι’αυτό το σοβαρό θέμα και δέν έδειξε κανένα ενδιαφέρον, παρα μόνο προεκλογικά και κατα καιρούς με ψεύτηκες και ανεκπλήρωτες υποσχέσεις, με επακόλουθο τη σημερινή κατάσταση.
Παρά όμως την απαράδεκτη αυτη αντιμετώπιση της υπαίθρου απο το κράτος,τα τελευταία χρόνια και πριν απο το ξέσπασμα της κρίσης, είχε ξεκινήσει απο τους νεώτερους μια προσπάθεια και είχε διαφανεί κάποια ελπίδα να ξαναζωντανέψουν αυτά τα χωριά και να διασωθούν απο την οριστική εξαφανησή τους.
Έχοντας συναισθηματικο δεσμό και ωθούμενοι απο την αγάπη τους για τον τόπο,οργάνωσαν πολιτιστικούς συλλόγους, αρχισαν να επισκευάζουν και να ανακαινίζουν τα παλιά σπίτια, καλιέργησαν πολλές απο τις εκτάσεις που είχαν αφεθεί έρημες,επισκέπτονταν πιο συχνά την περιοχή και γενικά υπήρχε μια κινητοποίηση που έδειχνε πως μπορεί να αλλάξει την
κατάσταση.
Και εκεί που όλοι μαζί,μικροί μεγάλοι,έκαναν οτι μπορούσαν για να μην εξαφανιστούν αυτά τα μικρά χωριά και περίμεναν ίσως και τη βοήθεια της πολιτείας,ξέσπασε η κρίση.!
Έτσι λοιπόν ξαφνικά και όπως συνήθως συμβαίνει στην Ελλάδα, αφού το κράτος ήταν υποχρεωμένο να πάρει μέτρα για να αντιμετωπίσει την οικονομική κρίση, θυμήθηκε επιτέλους πως υπάρχουν ξεχασμένα και ερειπωμένα χωριά και εγκαταλημένες ακαλιέργητες ιδιοκτησίες και ήρθε να κάνει το θαύμα του.
Από αυτό το σημείο αρχίζει και το μεγαλείο της ανευθυνότητας των ανθρώπων που δυστυχως διαχειριζονται την τυχη αυτής της χώρας και αναδεικνύεται το μέγεθος της ασχετοσύνης και της αδυναμίας τους να λύσουν τα προβλήματα του τόπου.
Βέβαια ας μην παραβλεφθεί και η δική μας ευθύνη, αφού όλοι αυτοί που πέρνουν τις αποφάσεις και έφεραν την χώρα σε αυτην
την κατάσταση, που την ξαναγυρίζει 100 χρόνια πίσω,είναι δικές μας επιλογές.
Ανάμεσα λοιπόν στα μέτρα που πάρθηκαν για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης ειναι και το «χαράτσι» σε όλα γενικά τα ακίνητα, ανεξάρτητα απο την παλαιότητα,και τη θέση πού βρίσκονται.
Το μέτρο αυτό όπως εφαρμόζεται, κατα τη γνώμη μου, αποτελεί την ταφόπλακα για τα μικρά και απομακρυσμένα Ελληνικά χωριά όπου κατοικούν λιγοστοί άνθρωποι, τους οποίους το κράτος αντί να επιδοτεί για να παραμένουν εκεί και να κάνει προσπάθειες να βελτιώσει τις συνθήκες της ζωής τους, ώστε να προσελκύσει ίσως και νέους ανθρώπους να επιστρέψουν στόν τόπο καταγωγής
τους για να δημιουργηθεί έτσι κάποια προοπτική ανάπτυξης,έρχεται σήμερα με περίσιο θράσος και αναλγησία να τους επιβάλει
φόρους γιατί έκαναν το λάθος να παραμείνουν σ’αυτά τα χωριά, ξεχασμένοι και χωρίς ποτέ το κράτος να ενδιαφερθεί γι’αυτούς. Θα ήθελα λοιπόν να μου απαντήσει κάποιος «αρμόδιος» η κάποιος απο τους «σοφούς» που αποφασίζουν τα καταστροφικά αυτά μέτρα, ποιά είναι τα κίνητρα για ένα νέο άνθρωπο να αφίσει σήμερα μια μεγάλη πόλη και να έρθει να εγκατασταθεί σε ένα τέτοιο χωριό,
όπου θα πρέπει να διαθέσει αρκετά χρήματα για να επισκευασει ένα μισογκρεμισμένο σπίτι, που κληρονόμησε απο τους γονείς του,
για να δημιουργήσει υποτυπώδεις προυποθέσεις διαβίωσης και να ασχοληθεί με κάποιο αγροτικό επάγγελμα, γνωρίζοντας πως το κράτος, αντι να τον ενισχυσει, θα έρθει εκ των υστέρων να του επιβάλει φόρους καί «χαράτσια» γι’αυτη του την επιλογή.
Επειδή το θέμα αυτό είναι πολύ σοβαρό και αφορά όλη την Ελληνική ύπαιθρο, θα πρέπει άμεσα η κυβέρνηση να επανεξετάσει τα μέτρα πού αφορούν αυτές τις περιοχές και, αντί να επιβάλει φόρους και χαράτσια, να δώσει κίνητρα σε όσους θά ήθελαν η θα μπορούσαν ενδεχομένως να επιστρέψουν εκεί για να ξεκινήσουν μια αγροτική η άλλη δραστηριότητα που θα συμβάλει αποφασιστικά στην επιδιωκόμενη ανάπτυξη της χώρας και θα βοηθήσει στη βελτίωση της εθνικής οικονομίας.
Σε διαφορετική περίπτωση αν δεν αλλάξουν τα μέτρα και παραμείνεί η ίδια οικονομική πολιτική, ειναι παραπάνω απο βέβαιο πως όχι μόνο θα συνεχιστεί ο μαρασμός της υπαίθρου αλλά και όσοι ζούν σήμερα εκεί στο τέλος θα την εγκαταλείψουν και καμιά πλέον ελπίδα ανάπτυξής της δεν θα υπάρξει.
Εδώ έχω να καταθέσω και την δική μου εμπειρία που ενώ η μόνιμη κατοικία μου είναι στην Αθήνα, ήρθα στο χωριό καταγωγής μου, αγόρασα και ανακαίνισα μια παλιά κατοικία, καλιέργησα την περιουσία των γονέων μου δαπανόντας αρκετά χρήματα, απλα και μόνο από αγάπη για τον τόπο μου και τώρα λόγω της κρίσης, των περικοπών και των οικονομικών μέτρων, σκέφτομαι να τα εγκαταλείψω.
Για την πρωτόγνωρη αυτή κρίση που αντιμετωπίζει η χώρα οι ευθύνες όλων των κομάτων και ιδιαίτερα αυτών που την κυβέρνησαν τα τελευταία 40 χρονια είναι πολύ μεγάλες αφου από δικά τους λάθη και εσφαλμένες πολιτικές η Ελλαδα, αντί να είναι μια σύγχρονη και ανεπτυγμένη χώρα, βρίσκεται σήμερα σ’αυτή την άθλια οικονομική κατάσταση. Καλο λοιπόν θα είναι να μήν συνεχίζουν τις ίδιες πρακτικές που οδηγούν με βεβαιότητα στην καταστροφή,γιατί ούτε ο λαός ούτε η ιστορία θα τους συγχωρέσει.
Εγώ απλά επισημαίνω αυτή την παράμετρο των οικονομικών μέτρων γιατί θεωρώ πως ειναι ένα λάθος που δεν πρέπει να συνεχιστεί αφού μου είναι αδύνατο να πιστέψω πως μπορεί από τη μια μεριά το κράτος να επιβάλει φόρους και χαράτσια σε ερείπια, χαλάσματα, στάνες και κοτέτσια και από την άλλη να περιμένει η να επιδιώκει ανάπτυξη σε τέτοιες περιοχές.
Με την ευκαιρία κάνω έκκληση στούς τοπικούς βουλευτές, οι οποίοι γνωρίζουν πολύ καλά την κατάσταση, τις δυσκολίες και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι στά μικρά χωριά του Νομού μας και που ξέρουν απο πρώτο χέρι κάτω απο ποιές
συνθήκες περνούν στην καθημερινότητά τους, να πάρουν θέση και να ενημερώσουν τα κόματά τους για το θέμα.
Ελπίζω και εύχομαι να το αντιληφθούν εγκαίρως οι αρμόδιοι και να αλάξουν άμεσα τα μέτρα, γιατί διαφορετικά η κατάσταση θα επιδεινωθεί ακόμη περισσότερο και η ευθύνη θα είναι αποκλειστικά δική τους.
Είναι καιρός να σταματησει επιτέλους η επιπολαιότητα και η ανευθυνότητα σ’αυτό τον τόπο…. Σε λίγο θά είναι αργά..!!
Ας σταματήσουμε κάποτε να σκοτώνουμε την Ελλάδα.!!!
Νικος Γ Μιαουδάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου